Joost en zijn superoma

Illustraties voor het boekje Joost en zijn superoma

Stuk

 

Stuk uit Joost en zijn Superoma. Hier heeft Joost net ontdekt dat zijn oma een Superheldin is…

Oma Truus?” stamelde Joost

“Ja, dat ben ik! De enige echte oma Truus, onder veel mensen bekend als de vliegende engel! Superheldin vanaf 1960 en nog steeds onmisbaar voor de samenleving.” zei oma Truus trots.

Joost keek bedenkelijk… Zijn oma was toch veel te oud voor al dat superhelden gedoe. Hij zag haar nog niet van daken afspringen en vrachtwagens tegenhouden. Maar op het moment dat hij dit wilde zeggen zei zijn oma:

“EN WIE ZEGT DAT IK HIER TE OUD VOOR WORDT OF DIT PAK NIET MOOI VINDT, IS GEK! Het staat me nog super en ik heb me nog nooit zo goed gevoeld!” vervolgde ze een beetje beledigd.

Joost zat er wat verdwaasd bij. Bedoelde ze echt dat ze mensen uit brandende gebouwen redde en dat ze met zware criminelen vocht? Was zijn oude, beetje verschrompelde oma echt zoiets als, tja zoiets als een soort….. zoals een soort Superman?

“Ik kan raden wat je denkt Joost.” zei oma” Maar ik leg het je later nog wel eens uit. Ik moet eerst even de kakofoon opnemen. Het zal de burgemeester wel weer zijn met een onzin klusje. Vorige week belde hij nog op of ik met mijn laserogen zijn favoriete balpen kon vinden. Ik vind hem maar een………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………. Wat oma toen zei, zullen we hier maar niet vermelden. Het kwam er kort samengevat op neer dat oma Truus de burgemeester niet een superslimme man vond.

Vlug liep ze in de richting van het zoemgeluid en drukte op een knop.”Dus dat verschrikkelijke geluid was de kakofoon?” dacht Joost.