Er waren 2 dingen die dit schilderij heel weer heel erg leuk maakten om aan te werken,

1. In dit schilderij heb ik een paar werken van mijn idolen verwerkt

1. Ik had ontzettend goede modellen

Voor veel realistische schilders is Vermeer een ware inspiratiebron. Naast het meisje met de parel heeft hij nog tal van andere werken gemaakt. Persoonlijk ben ik helemaal fan van zijn interieurs. Maar omdat ik een sprekend element nodig had dat voor iedereen herkenbaar was, heb ik het meisje van Vermeer gekozen. En wat had ik een geluk. Toen ik het schilderij aan het maken was kwam toevallig dit schilderij in het programma ” het geheim van de meester”  Ik vond het heel erg leuk om te zien hoe de kunstenares in dit filmpje het schilderij aanpakte. En werd met de minuut meer van haar. In mijn schilderij vond ik het voornamelijk moeilijk om juist van de tinten af te wijken. Het moest niet de blikvanger zijn. Dus alles moest donkerder en een beetje waziger. Uiteindelijk heb ik een kwast ernstig mishandeld waardoor er een rare punt ontstond. Daardoor kon ik het gezicht wat diffuser maken.

Een andere schilder waar ik heel erg fan van ben is Gerrit Dou. In mijn schilderij kloppen de formaten niet helemaal, dat weet ik, maar anders zag je niks van zijn werk. Veel mensen kennen hem wel. Maar in mijn ogen is hij toch nog ondergewaardeerd. Rembrandt is over de hele wereld beroemd maar zijn leerling Gerrit is niet bij iedereen bekend. Als je naar het museum gaat, en je ziet werk van hem hangen dan ben je verkocht. Het is fijnschilderen zonder saai, tuttig of vlak te worden. En dat vind ik het moeilijkste van allemaal. Je maakt al snel je vlakken te eentonig of verliest je zo in details dat je het totaal vergeet. Helemaal als je de foto niet los durft te laten. Ik kan heel lang met een wand bezig zijn en twijfelen of ik een bepaalde tint nu wel of niet toe zal voegen. Ik vraag me dan ook wel eens af of zo iemand als Gerrit Dou dat nu nooit had. Maarja, dat zal ik hem nooit kunnen vragen.

En nu punt 2

De modellen.

Wat deden deze jongens hun best. Echt geweldig. Het jongetje dat aan de arm van zijn vader trok nam elke pose perfect aan en hoe hij acteerde. Een waar talent! En het jongetje dat op de grond ging liggen, was een waar kado. Ik heb wel veel moeten veranderen om het perspectief goed te krijgen maar die houding! Dat is toch precies wat je in zo’n schilderij wil. De vader werd trouwens op een gegeven moment bijna omver getrokken door het enthousiasme van zijn kinderen. Maar het heeft allemaal geholpen. En die is wel wat gewend zullen we maar denken:)

Daarom vond ik het een geweldig werd om te maken en ik hoop dat mensen zichzelf erin herkennen. Als kind of als volwassene:)

Benieuwd naar het eindresultaat? Klik hier

Hier zijn de schilderijen in het schilderij nog in ontwikkeling.

Gerrit Dou is ca 1,5 cm

Meisje van Vermeer nog in ontwikkeling